Emilie Tavernier, daughter of Antoine Tavernier and Marie-Josephte Maurice, was born in Montreal on February18, 1800, on a property called "Terre Providence'. Her mother died when she was a child, an event that began a life of hardships and opened her heart to alleviating human misery. Emilie Tavernier married Jean Baptiste Gamelin, an older man and wealthy Montreal ap-ple grower, who supposed her charitable work. Together they had three children. Sickness struck the family, and by 1825, Emilie had lost her children and husband. Overcome with grief, she immersed herself even more in her charitable endeavors, particularly the work of the Ladies of Charity. Soon her heart was taken with the plight of abandoned elderlywomen. Selling some of her property, she purchased a residence for them. Sen-sitive to the sufferings of her times, Emilie’s work spread to ot-her segments of society. In 1833, when cholera ravaged Montreal, Emilie began visiting the sick and dying in their homes. Her work with them lead to caring for orphans. Following the political insur-rection of 1837, she visited the prisoners facing death or deportation. "The Angel of the Prisons," as she was called, brought the prisoners food and messages from their loved ones. As Emilie's works mushroom-ed, the Bishop saw the need for a community of Sisters, rather than lay volunteers, to carry on Emilie's work. When his efforts to interest an established community of Sisters failed, the bishop decided to establish a religious community of his own. Seven women already working with Emilie formed the nucleus and on March 25, 1843, they became novices of the new community, named the Sisters of Providence. When one of that number returned to her home, Emilie took her place. A year later, these very first Sisters of Providence pronounced their vows, and Emilie became their first Superior. Her last words as she lay dying in 1851 were “humility, simplicity, charity, but above all charity”. Emilie Garnelin was beatified by Pope John Paul II on October 7, 2001.
                                                                 Let us pray
O Lord, you made Blessed Emilie
            a faithful daughter of your Church
            and a servant of the most needy of your people; +
            kindle in our hearts, we pray, an ardent charity
            that, after her example, *
            we may be ever more provident
            in serving Christ in the poor.
            Through our Lord Jesus Christ, your Son, +
    who lives and reins with you in the unity of the Holy Spirit, *
    one God, for ever and ever. Amen.
Link: http://providencenintl.org/en
 
 
Wrzesien 24, BL. EMILI  TAVERNIER-GEMELIN
                                    (1800 – 1851)
Bł. Emilia urodziła sie 18 lutego 1800 r. w Montrealu, jako 15 dziec-ko Antoniego i Marii na ziemi nazwanej “Ziemią Opatrznościową”.
Jej matka zmarła gdy Emilia była dzieckiem. Tak zaczęło się jej twar-de życie ale otwarła swe serce na ludzką nędze. Poślubiła Jean Batiste Gamelin, starszego człowieka i bogatego sadwonika, hodującego jabł-ka, który wspierał jej charytatywną działalność. Oboje mieli trójkę dzieci i  w wieku 25 lat przeżyła śmierć swojego męża i trojga dzieci, co zbliżyło Ją do Matki Bożej Bolesnej. Poświęciła ona swe życie dla biednych, chorych, sierot i więźniów, pracując w grupie Panien Miło-sierdzia.Wkrótce jej serce zostało poruszone sytuacją porzuconych starych kobiet. Sprzedając część swoich posiadłości, kupiła dla nich rezydencje. Wrażliwa na dolegliwości czasu w którym żyje, Emilia angażuje się w pracę także innych segmentów społeczeństwa. W 1833 r. wczasie panowania cholery, Emilia, wizytuje chorych i umierają-cych w ich domach, niosąc im pomoc. Zaczeła współpracę z tym ko-bietami i wspólnie z nimi otoczyła troską sieroty. Idąc za politycznym powstaniem w 1837 r. Emilia odwiedzała więźniów, którym groziła śmierć lub deportacja. Nazwano Ją “Więziennym Aniołem”, przyno-siła więźniom jedzenie i wiadomości od  najbliższych. Z błogosławie-ństwem Biskupa Bourget (czytaj:           ), założyła zgromadzenie Sióstr Opatrzności w 1843 r., a rok później została Matką Przełożo-ną Zgromadzenia Sióstr Opatrzności. Ostatnimi słowami, ktore wypo-wiedziała na łożu śmierci były: pokora, protota, miłość, lecz zawsze ponad wszystko miłość. Została Beatyfikowana w października 07, 2001      
 
O Bożę, Ty uczyniłeś Błogosławioną Emilię
wierną córą Twojego Kościoła
i służebnicą najbardziej potrzebujących ludzi; +
prosimy, abyś Jej przykładem
zapalił w naszych sercach żarliwą miłość, *
abyśmy stawali sie skutecznie opatrznościowi
służąc Chrystusowi w biednych.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, +
który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *
Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.